Pierwsza wzmianka o wsi Biały Bór pochodzi z 1576 r. z re­jestru poborowego. Wieś jest położona na najciekawszych, pod względem przyrodniczym i krajobrazowym, terenach gminy. Jej lasy rosną na podmokłych terenach, w pradawnym korycie rzeki z okresu polodowcowego. W 1896 r. rozpoczęto osuszanie zabagnionych w 60% terenów nadrzecza Rudy, w tym Białego Boru.

Wiatach 1940-1941, mieszkańcy wioski zostali wysiedleni ze swoich domów (podobnie jak wysiedlano ludność Dobrynina, Rzemienia i Tuszymy). Lasy wokół wysiedlonych wiosek stały się poligonem doświadczalnym dla niemieckich wyrzutni rakietowych, których prototypy powstawały w Bliźnie. Lasy Bia­łego Boru stały się wówczas miejscem akcji partyzanckich.

Biały Bór posiada przysiółki Sokole, Zarzecze, Krzywdy, Grabówka i Poręby. Przed pierwszą wojną światową, niedaleko leśnictwa Sokole, pracowała huta szkła. Z miejscowego białego piasku węgierscy hutnicy wytapiali flaszki i szkła do lamp naftowych. Dla potrzeb huty odbywał się rabunkowy wyrąb olszyny. Do dziś, w miejscu dawnej huty, pod powierzchnią ziemi znajduje się szkło z dawnej huty.

W okresie okupacji od Sokola do Pustkowa jeździła wąskotorowa kolejka leśna wykorzystywana do wywozu drewna. Po wojnie została rozebrana. W okresie okupacji leśniczy z Sokola we współpracy z partyzantami gromadzili informacje o broni rakietowej, poligonie Blizna i przekazywali je do Londynu.